รีวิวหนัง ตีสาม 3D

ตีสาม 3D ประกอบ ด้วยภาพยนตร์สั้น ทั้งหมด 3 เรื่อง

เกศสยอง

มินท์ (นำแสดงโดย สายป่าน อภิญญา) กับเมย์ (นำแสดงโดย โฟกัส จีระกุล) ลูกสาวเจ้าของร้านวิกผมที่ชอบทะเลาะกัน โดยมินท์ผู้เป็นพี่สาวไม่สนใจที่จะช่วยงานของร้านโดยปล่อยให้น้องสาวทำงานคนเดียว เมื่อพ่อกับแม่ของเธอเดินทางไปต่างประเทศโดยปล่อยให้สองพี่น้องอยู่ด้วยกันตามลำพัง เมย์ได้รับซื้อเส้นผมโดยที่ไม่รู้ถึงที่มาของเส้นผมเหล่านี้ ในขณะที่มินท์ได้ชวนเพื่อนมาร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้านแล้วนำเส้นผมดังกล่าวมาเล่น โดยที่กำลังจะมีบางสิ่งเกิดขึ้นตามมา

พูดถึงความน่ากลัวของผี…”ผี” และ “ความมืด” เป็นของคู่กันอยู่แล้ว ยิ่งโดยเฉพาะความมืดในเวลา “กลางคืน’ ที่จะเด็ดกว่านั้น นอกจากบรรยากาศจะได้แล้ว การเสริมสร้างความน่ากลัวโดยมีสตอรี่ต่างๆมาจึงไม่ยากที่จะทำให้หนังเรื่องนี้ ‘หลอน’ และ ‘น่ากลัว’ อย่างแรง

และกลางคืนที่ว่า คงจะไม่ถูกต้องซะทีเดียว เพราะตอน ‘ตีสาม’ เราน่าจะเรียกมันว่าเช้ามืดแล้วใช่ไหม…

เวลา ‘ตีสาม’ มาพร้อมกับความเชื่อเรื่องผีออกในเวลานี้ ใครที่ชอบเรื่องลี้ลับชอบท้าทายก็ลองอยู่สักคืนถึงตีสาม น่าจะมีอะไรสนุกๆทำกัน…

หนังเรื่อง ตีสาม เป็นภาพยนต์ 3มิติ จากค่ายไฟว์สตาร์ โปรดัคชั่น ที่เต็มใจนำเสนอเรื่องราวภูติผีวิญญาณอันน่าสะพรึงผ่าน 3 เรื่องสั้น 3 รส 3 ผลงานของ 3 ผู้กำกับ มารวมอยู่ในภาพยนตร์เรื่องเดียว

เรื่องแรกที่หนังนำเสนอ ชื่อเรื่องว่า “เกศสยอง” พูดถึงสองพี่น้องลูกสาวร้านขายวิกผม  มินท์ (สายป่าน) กับ เมย์ (โฟกัส) ที่ไม่ค่อยลงรอยกัน เพราะมินท์ ซึ่งเป็นพี่สาว ไม่สนใจจะช่วยงานของร้าน ปล่อยให้เมย์ทำงานร้านอยู่คนเดียว เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นในวันที่พ่อกับแม่เดินทางไปต่างประเทศ ทิ้งให้พวกเธออยู่เฝ้าร้านกันตามลำพัง เมย์รับซื้อเส้นผมโดยไม่รู้ถึงที่มาของเส้นผมสวยงามเหล่านั้น ขณะที่มินท์ชวนเพื่อน ๆ มาปาร์ตี้กันที่บ้านและนำเส้นผมนั้นมาล้อเล่น

เริ่มรีวิว : ตอน เกศสยอง เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจเนื่องจากมีการปูเรื่องมาด้วยโทนและบรรยากาศอึมครึมเพิ่มความน่าวังเวงน่ากลัวให้กับเรื่องราวตั้งแต่ทีแรกก่อนผีจะมาซะอีก นับเป็นไอเดียที่น่าสนใจตั้งแต่พล็อต และนักแสดง เนื้อเรื่องถูกเล่าอย่างค่อยเป็นค่อยไป ดูจะโอเคมากๆ แต่แล้วผมก็รู้สึกขัดใจกับคำพูดและการแสดงของ ‘ผองเพื่อน’ ที่มากกว่าคำว่าดู ‘ไม่จริง’ มันก็คือ ‘เฟค’ นั่นแหละ การแสดง บทพูดของตัวเพื่อนๆ ซึ่งเป็นตัวประกอบไม่ใช่ธรรมชาติเสียเลย คนที่อยู่ในเส้นในวาก็คือตัวโฟกัส และสายป่านที่ทำให้เราอยากติดตามดูต่อ จนกระทั่งทั้งสองก็พยุงเรื่องไปจนจบ ซึ่งก็เกือบไม่รอดเนื่องจากบทตัวละครมันดูเฉิ่มแฉะ มันดูธรรมดาและดูไม่น่าเชื่อถืออย่างไรอย่างนั้น

ผมชอบไอเดียแบบว่า “ของรักของใคร ใครก็รัก…” เหมือนอย่างเส้นผม ซึ่งจุดประกายทำให้วิญญาณคนตายที่ถูกตัดเส้นผมนำมาขายต่อนั้นไม่พอใจและอาฆาตอยากเอาคืน ช่วงแรกดูหลอน และน่ากลัวใช้ได้ แต่พอผีมาเท่านั้น ดูแล้วรู้เลยว่า ‘เล่นง่าย’ จนไม่พีคและไม่น่ากลัว หลังจากนั้นผมเลยพยายามนั่งดูผีสร้างปัญหาปั่นป่วนไปจนจบ ละก็ ‘อ้อ…โอเคร’ ไม่ได้รู้สึกอินหรือให้ความสนใจเรื่องผีเลย แต่ใจผมมันไปจับอยู่ที่ตอนจบของหนังต่างหาก ซึ่งบอกเลยว่า ‘หักมุม’

ขอให้ประโยคนึงกับตอนตอนนี้เพื่อรีวิวถึงตอนทั้งตอน ซึ่งผมจะพูดว่า “เกือบดี แต่พาคนดูไปไม่สุด”

คะแนนสำหรับตอน ‘เกศสยอง’

เรื่องย่อตอนที่สอง “เรือนหอคนตาย”

ไมค์ (ปีเตอร์) และ เชอรี่ (เกรซ กาญจน์เกล้า) เป็นหนุ่มสาวที่รักกันมากแต่กลับเสียชีวิตก่อนถึงวันแต่งงานเพียงหนึ่งสัปดาห์ และแม้ทั้งคู่จะตายไปแล้ว แต่พ่อแม่ของทั้ง 2 ฝ่ายตกลงใจที่จะเก็บศพของทั้งคู่ไว้ ประหนึ่งว่าทั้งสองยังมีชีวิตอยู่โดยมี ทศ (โทนี่) บุรุษพยาบาลหนุ่มรับหน้าที่ดูแลร่างของทั้งคู่ให้ดูเหมือนไม่เคยจากโลกนี้ไป แต่ทศกลับตกหลุมรักร่างที่ดูงดงามควรค่าแก่การทะนุถนอมของเชอรี่ และความรู้สึกนี้นำมาซึ่งความหลอนที่ไม่อาจคาดเดาบทสรุปได้

.

เริ่มรีวิว : จริงๆตอนนี้ดูเป็นตอนที่ดูวังเวงและน่าจะน่ากลัวที่สุดแล้ว เนื่องจากเนื้อเรื่องถูกกำหนดมาให้เล่นกับ ‘ศพ’ ทั้งนี้ตัวบ้าน ฉาก พร็อบต่างๆจึงถูกจัดขึ้นเป็นการอุ่นขึ้นถึงความเย็นเยียบแบบหลอนๆมาได้อย่างง่ายดาย ตัวหนังก็ดำเนินไป ‘ดูมีอะไร’ ดี และไม่รู้จะไปทางไหน แต่กลับกลายเป็นว่าทั้งหมดทั้งมวลที่บิ๊วมาแต่ทีแรกมาตายตอนจบ เพราะ ‘สตอรี่’ ที่ปวกเปียกเหลือเกิน ผีไม่น่ากลัว พล็อตจัดมาแบบเล่น ‘เอาง่าย’ ที่สุด ความเดาทางอันง่ายนี้จึงทำให้ “เรือนหอคนตาย” เป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุดไปเลย

คะแนนสำหรับตอน ‘เรือนหอคนตาย’5/10

  กลางดึกขณะที่ทั้งออฟฟิศมีข่าวลือว่าผีดุ เหลือเพียง การัน (ชาคริต) กับ ที (เรย์) เจ้าของบริษัทหรูใจกลางเมือง ที่นอกจากจะไม่กลัวผีแล้ว ยังชอบแกล้งคนอื่นให้ตกใจอยู่เสมอ คืนนั้น บั๊ม (ซัน ประชากร) กับ งิ้ง (เตยหอม) ลูกน้องของการันกับที เข้ามาที่ออฟฟิศกลางดึกเพื่อที่จะเคลียร์งานให้ทันส่งตอนเช้า แต่ก็เจอการันกับทีคอยดักแกล้ง

          แต่การแกล้งกันครั้งนี้กลับมีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นอย่างหาคำอธิบายไม่ได้ พวกเขาไม่รู้เลยว่า เรื่องแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นฝีมือของใครกันแน่ ???

เริ่มรีวิว : ผมชอบไอเดียของตอนนี้สุด เนื่องจากมันหักมุมแล้วหักมุมอีก ซับซ้อนจนตามไม่ทัน และตอนตอนนี้ไม่มีผี สิ่งที่เล่นกันเองคือตัวคน ใส่ความตลกแบบดาร์คๆ ไม่เน้นบรรยากาศ แต่เน้นลูกเล่นที่หลอกคนดูให้งงงวยไปกับความน่ากลัวเหล่านั้น เหมือนการแกล้งกันของเหล่าพนักงาน ซึ่งก็เล่นจน ‘ได้เรื่อง’ ในที่สุด”

นักแสดงมีความเล่นใหญ่มาก เนื่องจากบทไม่ส่งอะไรให้เล่น เลยต้องเล่นกันเองอย่างแนบเนียน ที่ขนลุกคือตัวพล็อตต่างหาก ซึ่งต้องบอกว่าบันเจิด โดยรวมหนังก็ไม่ได้น่ากลัว ดูแล้วรู้สึกเจ๋งกว่าสองตอนแรก แม้จะมีบางช่วงที่รู้สึก ‘อะไรวะ’…’เพื่อ?’ แต่ตอนนี้โอเคสุดแล้วในแง่ของหนังที่พยายามใช้ลูกเล่นหลอกคนดูจนสำเร็จ

คะแนน 7/10

ภาพรวมของหนังทั้งสามตอน คือหนังผีที่ไม่ได้ ‘น่ากลัว’ เลยสักนิด การใส่ลูกเล่นแบบ 3 มิติ ไม่ได้ช่วยอะไรกับเนื้อเรื่องเพราะมันแบนเรียบกว่า 2มิติเสียอีก ปัญหาของหนังคือ ‘บิ๊วไม่สุด พาคนดูไปไม่ถึงจุดที่ต้องการ และเล่นมากแต่ไร้ประโยชน์’ นักแสดงเท่านั้นที่จะดึงคนดูได้จุดนี้แต่ก็ไม่ ‘ปัง’ เท่าที่ควร คอหนังผีเลยต้องขอบอกเลยว่า ‘ผิดหวัง’ และไม่คุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปนัก แต่สิ่งที่ดีคือรู้ได้ไอเดียลูกเล่นของหนังซึ่งพบว่ามันก็ ‘บันเจิด’ ดีเหมือนกัน

ผมไม่มีอะไรจะพูดมาก อยากบอกว่าทั้ง 3 เรื่อง 3 รส หากเป็นเครื่องปรุงก็อย่าได้ใส่รวมกันเด็ดขาด มันทำให้รสชาติของแต่ละอย่างมันเด่นชัดเกินไปจนคนชิมรับรู้ว่า ‘นี่เกลือเยอะ…นี่เปรี้ยวไป…ไม่หวานเลย’ ปังไม่ปัง ‘พัง’ ไม่ ‘พัง’  พอมารวมกันเลยรับรู้กันจะๆ

อยากให้หนังทำตอนนึงให้ดีไปเลย เช่นเรื่องนึงก็ทำเป็นหน้งยาวของตัวเอง ไปเพิ่มไปลดในส่วนที่จำเป็นไม่จำเป็น ให้หนังมันไปได้สุดกว่านี้ โดยรวมไอเดียดี ชอบที่หนังมีจุดมุ่งหมาย แต่ไม่ชอบที่หนัง ‘พยายาม’ จนเห็นชัดเจน

ตีสาม 3D เป็นหนังที่จะว่าดีก็ไม่ดี แย่ก็ไม่ใช่ แต่เป็นหนังที่ตีโจทย์ความน่ากลัว และผี แบบที่ไปไม่ถึงเลยสักตอน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคนที่ต้องการจะดูก็โปรดรับฟังข้อดีข้อเสียที่ผมสังเกตจากหนังและใช้วิจารณญาณกันเเอาเอง