รีวิวหนังไทย ม่อน (พลอยชมพู ญานนีน) เป็นเด็กประหลาด เก็บตัว มีสัมผัสที่ 6 สามารถได้กลิ่นและสื่อสารกับวิญญาณได้ เธอย้ายมาโรงเรียนประจำได้ไม่กี่วัน ก็ได้รู้จักพูดคุยกับวิญญาณ “รุ่นพี่” (บอม พงศกร) ชายหนุ่มลึกลับที่มาขอให้เธอช่วยสืบคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อ 50 ปีก่อน ม่อนไม่เคยได้เห็นหน้าของรุ่นพี่เลย เพราะคนที่จะเห็นวิญญาณได้จะต้องเป็นคนที่กำลังจะตาย

จากคำบอกเล่าของรุ่นพี่ ม่อนได้รู้ว่าโรงเรียนที่เธออยู่แห่งนี้ ครั้งหนึ่งเคยเป็นวิทยาลัยธุรกิจที่รุ่นพี่เคยเรียนเมื่อ 30 ปีก่อน และก่อนหน้านั้นตึกนี้ก็เคยเป็นวังเก่าของหม่อมเจ้าหญิงพรรณวดีฯ เชื้อพระวงศ์ที่เคยถูกฆ่าปริศนาที่นี่ นายจิตร คนสวนเก่าแก่ของวังตกเป็นผู้ต้องหาและถูกตัดสินให้ประหารชีวิต

ม่อนกับรุ่นพี่แท็กทีมเป็นคู่หูนักสืบ ช่วยกันรื้อคดีขึ้นมาใหม่เพื่อสืบหาฆาตกรตัวจริง และในขณะเดียวกัน ก็ต้องค้นหาไปด้วยว่า ก่อนตายรุ่นพี่เป็นใคร และตายด้วยสาเหตุอะไร

ตอนเห็นเทรลเลอร์ครั้งแรก เราไม่คิดอยากดู “รุ่นพี่” เลย เทรลเลอร์ดูงั้นๆ บอกไม่ถูก เหมือนหนังผีทั่วไป และเราก็ไม่ตื่นเต้นกับพลอยชมพูด้วย เพราะเท่าที่เคยดูน้องเขาเล่นละคร “บัลลังก์เมฆ” ก็รู้สึกว่าเขาไม่ปัง ตัวผีรุ่นพี่นี่ยิ่งแล้วใหญ่ โปสเตอร์กับเทรลเลอร์ที่ออกมาแรกๆ ทำเป็นมาเล่นซ่อนแอบให้คนใคร่รู้ว่าอีนี่ใคร แต่แล้วพอเฉลยหน้ามาแล้วก็เฉยมาก (ไอ้ทีแรกเราก็นึกว่าจะหล่อแบบณเดชน์อะไรงี้ โธ่)

.

แต่เอาเข้าจริง รุ่นพี่ นางไม่ใช่แค่หนังผีโง่ๆ ดูหนังออนไลน์ หรือหนังผีผสมรักกุ๊กกิ๊กแบบนิยายแจ่มใสอย่างที่คิดเลยจ้า นางไปแนวหนังผีวินเทจผสมกับแนวสืบสวนสอบสวนชวนคิดติดตาม ซึ่งบอกเลยว่าของเขาบทดีเลยแหละ โดยเฉพาะพาร์ทสืบสวนคดีฆาตกรรมนี่เดาเรื่องไม่ถูกเลย ถึงแม้จะมีช่องโหว่นิดๆ หน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นแผลฉกรรจ์อะไร โดยรวมยังดูสนุกอยู่

ตัวบทนี่จะขัดใจหนักๆ หน่อยก็แค่ในส่วนของซับพล็อต ที่เป็นเรื่องของ แอ้น เพื่อนสนิทนางเอก โดยส่วนตัวมองว่าบทนางแอ้นเนี่ยไม่ต้องมีก็ได้นะ แลดูเป็นส่วนเกินของเรื่องมาก ไม่ต้องมีก็ได้ แถมนางยังดูเป็นชะนีที่น่ารำคาญอีกต่างหาก ไม่ชอบคาแรกเตอร์แบบนี้เลย ขัดอรรถรสในการชมหนังผีสุดวินเทจของข้าพเจ้าอย่างแรง

สิ่งที่ชอบในหนังคือเส้นแบ่งหรือภาพซ้อนระหว่างโลกอดีตกับโลกปัจจุบัน โดยเฉพาะประเด็นภาพถ่าย ทั้งภาพเก่าๆ ในร้านอัดรูปเก่า หรือภาพเซลฟี่ในมือถือเพื่อนนางเอก (เออ นี่เหมือนจะเป็นข้อดีเพียงข้อเดียวของเพื่อนนางเอกที่อิชั้นค้นพบ) ชอบประเด็นเรื่องความทรงจำ และที่ชอบเป็นพิเศษในฐานะที่นางเป็นหนังผีคือ มันเปลี่ยนความคิดเรื่องผีๆ ของเราไปหลายอย่างเลยทีเดียว แต่จะไม่สปอยล์ว่าเรื่องอะไรบ้าง ต้องไปดูกันเอาเอง

งาน CG ก็โอเค ไม่ขัดใจ ดีกว่าหนังไทยเรื่องอื่นๆ หลายเรื่อง (แต่เกลียด CG อีนังผีป๊อปคอร์น ใครแม่งเป็นต้นคิด นี่อิชั้นเดินออกจากโรงมานานแล้ว ยังขนลุกไม่หายเลยค่ะ!)

ในส่วนของการแสดง สำหรับพลอยชมพู เรื่องนี้ให้ผ่าน ถือว่ามีพัฒนาการ และพอแบกหนังเกือบทั้งเรื่องได้ไหวอยู่ ส่วนคุณผีรุ่นพี่ ดูหนังออนไลน์ 4k บอม พงศกร นี่ยังไม่ให้ผ่าน รู้สึกว่ายังเล่นแข็งๆ อยู่ หรือเพราะว่าเล่นเป็นผีตายซาก ก็เลยต้องเล่นแข็งตายซากไปด้วยอันนี้ก็ไม่ทราบ

 รุ่นพี่อาจจะเป็นหนังไทยแนวแปลกตาที่ไม่ค่อยเห็นค่ายหนังไทยค่ายไหนทำหนังแบบนี้กันออกมาซักเท่าไหร่ แต่สำหรับคอหนังแล้วหนังแนว “คู่หูนักสืบ” นี่ไม่ใช่พล็อตเรื่องที่แปลกใหม่นักในการสืบคดีฆาตกรรมปริศนาที่เคยเกิดขึ้นในอดีต และกลายเป็นคดีที่ถูกปิดไปแล้วแต่ฆาตกรตัวจริงยังคงลอยนวลอยู่

ผมค่อนข้างเชื่อมั่นในชื่อของ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง ในฐานะมือเขียนบทภาพยนตร์คุณภาพระดับต้น ๆ ของไทย และหนังจะไม่ทำให้ผิดหวังครับ วิศิษฎ์ ทิ้งช่วงจากหนัง อินทรีแดง ไปถึง 5 ปี แล้วก็กลับมากับหนังผีที่เป็นแนวถนัดของเขาอีกครั้ง แต่รอบนี้เปลี่ยนแนวสักหน่อย มาเป็นหนังที่เจาะตลาดวัยทีนมากขึ้น ใช้ดาราวัยรุ่นรับบทนำ และ ธีมหลักเป็นการสืบสวนบนบรรยากาศสยองขวัญ

พลอยชมพู สาวน้อยลูกครึ่งเยอรมันวัย 15 ที่โด่งดังจากการร้องเพลงคัฟเวอร์บนยูทูบ จนมีงานเพลงกับแกรมมี่ แล้วก็ผ่านงานแสดงเล็ก ๆ น้อย ๆ มามากทั้งมิวสิควีดีโอ โฆษณา และหนังสั้น คราวนี้ถึงทีได้รับบทนำเต็มตัวครั้งแรกต้องเจอกับบทยาก ๆ อยู่หลายซีนก็ถือว่าทำได้ผ่านนะครับ พลอยชมพู ในบท ม่อน เธอเป็นเด็กนักเรียนในโรงเรียนคอนแวนท์ เธอผ่านอุบัติเหตุชวนช็อคในวัย 4 ขวบที่ต้องเสียทั้งพ่อและแม่ไป

ทำให้เธอกลายเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างเงียบเก็บตัวเลยไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ผลจากอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เธอมีญาณพิเศษได้กลิ่นวิญญาณและพูดคุยกับวิญญาณได้ ทำให้ รุ่นพี่ วิญณาณนักเรียนชายที่สิงสู่อยู่ในโรงเรียนนี้มากว่า 50 ปี ตามตื๊อให้ ม่อน ช่วยสืบสาวคดีฆาตกรรมคุณหญิงพรรณวดี เจ้าของดั้งเดิมของโรงเรียนนี้

ชอบเรื่องราวในส่วนของคดีสืบสวนครับ วิศิษฏ์ สร้างเรื่องตรงนี้ออกมาได้ลึกลับน่าติดตาม วางตัวละครในอดีตมาหลายคนที่ต่างก็พัวพันกันและน่าสงสัยไปหมด ชอบที่ดึงดารารุ่นเก่าอย่าง อาสะอาด เปียมพงสานต์ มาร่วมงานด้วย แล้วอาก็โชว์ลวดลายดารารุ่นเก๋าไม่ทำให้ผิดหวังเลย หนังวางเงื่อนงำคดีไว้ซับซ้อนดีแต่ไม่ชวนงง บทเฉลยตัวคนร้ายแม้ไม่ชวนอึ้งแต่ก็ไม่ตื้นขนาดคาดเดาได้ง่าย ๆ นัก พร้อมกับที่หนังออกฉาย คุณวิศิษฏ์ ก็เอาบทภาพยนตร์เรื่องนี้มาดัดแปลงเป็นนิยายชื่อเดียวกันด้วย หลายคนที่ได้อ่านบอกว่าฉบับนิยายบรรยายรายละเอียดได้ลึกซึ้งกว่าหนังครับ

ชอบการสร้างกฎเกณฑ์ใหม่ ๆ ของโลกวิญญาณ ที่นับว่าเป็นเรื่องแปลกใหม่ในหนังผี และสามารถหยิบมาใช้เป็นสีสันในการดำเนินเรื่องได้ดีด้วย อย่างเช่น ผีจากอดีตกาล ไม่สามารถเดินผ่านพื้นที่ที่เคยมีกำแพงกั้นในช่วงเวลาที่เขาเคยมีชีวิตได้  คนปรกติไม่สามารถมองเห็นผีอย่างรุ่นพี่ได้ ถ้าใครมองเห็นแปลว่าคนนั้นใกล้ถึงฆาตแล้ว บางความสามารถก็ดูเกินจริงไปมาก รุ่นพี่ หยิบรื้อค้นเอกสารได้ หยิบหนังสือจากห้องสมุดมาปาทะลุกำแพงให้ม่อนได้ แต่ก็ถือว่าเป็นส่วนน้อยของหนัง

แม้ว่าเส้นเรื่องหลักจะเป็นการแท็กทีมคนกับผีช่วยกันสืบสวนคดีในอดีต แต่หนังก็พยายามดันฉากผีหลอกออกมาบ่อยครั้งเพื่อให้พูดได้ว่านี่คือ หนังผี นะ ผีในเรื่องนี้ไม่ใช้ผีเมคอัพครับ แต่เป็นผีซีจีล้วน ๆ ทำออกมาได้เนียนนะครับถือว่าไม่น่าอาย แต่มันไม่น่ากลัวนี่สิ แล้วก็ไม่ได้บรรยากาศเงียบ ๆ ชวนลุ้นผีโผล่ และไม่มีผีตุ้งแช่ด้วย

ส่วนที่ไม่ชอบคือหนังมีกลิ่นของความเป็นญี่ปุ่นมากเกินไป ดูหนัง โทนเรื่องการสืบสวนในโรงเรียนนี่ยังโอเค เพราะเราคุ้นกับการ์ตูนญี่ปุ่นแนวนี้กันมามาก แต่ก็ปรับให้เข้ากับเรื่องราวโบราณแบบไทย ๆ แล้ว แต่ที่ขัดหูขัดตามากคือ ตัวรุ่นพี่ ไม่ใช่ตัวผู้เล่น บอม พงศกร นะครับ ตัวบอม นี่ผมได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาว ๆ หลังออกจากโรงมาแล้วว่าหล่อมากหล่อเหลือเกิน

ตรงนี้คงกลบเกลื่อนบทบาทการแสดงของน้องบอมไปได้ล่ะ งานแสดงของบอม ถึงแม้ไม่สมบูรณ์นัก แต่ก็อยู่ในจุดที่โอเคแล้วล่ะ สำหรับงานแสดงเรื่องแรกของเขา แต่ที่ติดใจคือ การเป็นผีหน้าขาว ทำไมเป็นผีแล้วต้องหน้าขาวแบบผีญี่ปุ่นด้วย ขาวแบบขาวมาก ขาวหลอกตา ขาวตลก คิ้วเข้มปากแดง ดูแล้วก็สงสัยว่าทีมงานไม่รู้สึกว่ามันดูประหลาดไปหรือ ไม่พอผีผู้หญิง ตอนออกมาหลอกก็เป็นผีคอยาวผมยาว นี่มันผีญี่ปุ่นชัด ๆ ทำไมผีไทยตั้งเยอะแยะสร้างเอกลัษณ์ผีไทยเองไม่ได้หรือครับ

หนังมีเส้นเรื่องรอง เป็นเรื่องของ”แอ้น” เพื่อนสนิทของม่อน แอ้นเป็นเด็กรวยแต่มีปัญหา บุคลิกเป็นเด็กเยอะ ๆ มีอดีตกับผู้ชายมากหน้าหลายตา ล่าสุดไปนอนกับอาจารย์ผู้ชายแล้วก็ลากเอาปัญหามาถึงตัวม่อนด้วย เรื่องราวของแอ้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเส้นเรื่องหลักเลย ตัดไปก็ไม่มีผล อาจจะใส่เข้ามาเพื่อให้หนังยาวขึ้นเพราะเรื่องของแอ้นกินเวลาของหนังไปมากพอควร หนังตัดสลับไปมาระหว่างแอ้นกับคดีสืบสวนไม่ค่อยราบรื่นนัก บางช่วงแอ้นก็ถูกทิ้งหายไปยาวเลยแล้วก็โผล่กลับมาใหม่ น้องที่รับบทแอ้นถือว่าเป็นส่วนด้อยของหนังนะ ยังเล่นเยอะไปและไม่ดูเป็นธรรมชาติ

เมื่อมีพระเอก นางเอกแล้ว หนังจึงต้องใส่ส่วนของความโรแมนติคลงไปด้วย ซึ่งไม่ใช่จุดถนัดของวิศิษฏ์ มีซีนให้ ดูหนัง 4k ม่อน กับ รุ่นพี่ เอาหน้าจ่อกันตั้งแต่ต้นเรื่อง ผ่านไปสักพักผีก็หึงคน มันรวดเร็วไปนะอารมณ์เลยตามไปไม่ทันและดูขัดเขินเสียมากกว่า ส่วนโรแมนติคจึงรู้สึกเป็นส่วนเกินของหนัง เมื่อปูมาไม่ดีก็เลยพาอารมณ์ร่วมไปได้ไม่ถึงในช่วงไคลแมกซ์

สรุปได้ว่า ในเรื่องของการสืบสวนคลี่คลายคดีลึกลับทำได้ดีมาก ฉากสยองไม่ชวนลุ้นและไม่น่ากลัว เช่นเดียวกับฉากโรแมนติคก็ไม่อิน เป็นงานของวิศิษฏ์ ที่ยังคงมาตรฐานเรื่องบทไว้ได้ดี แต่ความประทับใจหลังดูจบยังห่างไกลจาก “เป็นชู้กับผี” ครับ ไม่ต้องดูในโรงก็ได้ครับ