รีวิวหนัง 20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น
ปาน (นีรนุช ปัทมสูตร) คุณย่าวัย 74 ปี ทั้งหัวดื้อ ปากเสีย ขี้บ่น และขี้โวยวาย จนทำให้ลูกสะใภ้ต้องอึดอัดและเครียดจนต้องเข้าโรงพยาบาล รีวิวหนัง 20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น ลูกชายจึงจำเป็นต้องพา ย่าปาน ไปอยู่บ้านพักคนชรา เมื่อ ย่าปาน รู้เข้าจึงออกจากบ้านไปด้วยความเศร้าและผิดหวัง
เธอเดินเรื่อยเปื่อยจนไปเจอร้านถ่ายภาพแห่งหนึ่งชื่อ “ฉายารำลึก” และตัดสินใจเข้าไปในร้านเพื่อถ่ายรูปตั้งใจว่าจะเป็นภาพสุดท้ายของตน แต่เมื่อออกมาจากร้าน เธอต้องตะลึงที่เห็นตัวเองหน้าตากลับย้อนไปเหมือนเธออายุ 20 ปีอีกครั้ง

จากนั้นชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป เธออยากใช้ชีวิตให้สดใสและอิสระแต่อีกใจก็อยากกลับไปสานสัมพันธ์กับครอบครัว ย่าปานเปลี่ยนชื่อเป็น ป่าน (ใหม่ ดาวิกา โฮร์เน่) ไปอาศัยอยู่ในบ้านเช่าของพ่อม่าย เชียร (รอง เค้ามูลคดี) เพื่อนเก่าเพื่อนแก่แต่วัยเด็ก และเข้าร่วมวงดนตรีกับ บูม (เจเจ กฤษณภูมิ พิบูลสงคราม) หลานชายของเธอ โดยมี นัท (สหรัถ สังคปรีชา) โปรดิวเซอร์หนุ่มเจ้าของรายการโทรทัศน์ ที่เห็นความสามารถอันแตกต่างจากนักร้องคนอื่น ๆ ของป่าน จึงพยายามผลักดันวงดนตรีนี้ให้โด่งดัง
ยอมรับเลยว่าตอนแรกเข้าไปดูหนัง 20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น โดยไม่คาดหวังอะไรนอกจากความบันเทิงคลายเครียดขำ ๆ แต่ไม่ตั้งตัวไปก่อนเลยว่า หนังจะออกมาตลกได้สุดทางขนาดนี้ จังหวะโดยรวมค่อนข้างดี และถ่ายภาพสวยกว่าหนังไทยหลาย ๆ เรื่อง สไตล์ภาพของเขามันเหมือนจะมีความเก่า มีความวินเทจ แต่ก็มีความรู้สึกว่าเด็กสมัยใหม่น่าจะชอบการถ่ายภาพสไตล์อย่างนี้

ใหม่-ดาวิกา สวยเป๊ะ (คอสตูมแบบนี้เนี่ย ถ้าไม่ใช่ดาวิกา ใส่แล้วอาจจะไม่สวยแบบนี้อะ) แสดงก็ปัง มีความมืออาชีพเลยแหละ อายุแค่นี้แต่ต้องเล่นเป็นคนแก่ เป็นทั้งแม่ทั้งยาย ไม่ง่ายเลยจริง ๆ ที่สำคัญไม่คิดเหมือนกันนะว่า สวย ๆ เริ่ด ๆ อย่างดาวิกาจะกล้าเล่นตลกใหญ่เบอร์แรงสุดโต่งได้ขนาดนี้ คือเราก็เคยเห็นนางเล่นหนังตลกอย่าง พี่มากพระโขนง อยู่หรอกนะ แต่เรื่องนั้นนางเป็นผี ไม่ได้เป็นคนฮาไง มีก็มาริโอ้กับสี่สหายที่เอาฮา มาเจอแบบนี้ก็ประทับใจนางนิดนึง

ในส่วนของนักแสดงฝ่ายชาย ทั้งพี่ก้อง-สหรัถ และเจเจ-กฤษณภูมิ เราค่อนข้างเฉย ๆ นะ ดูไม่ได้ใช้สกิลการแสดงขั้นกว่าหรือไปไกลกว่าการแสดงเป็นตัวเองมากเท่าไหร่ แต่ยอมรับว่าความหล่อสุขุมนุ่มลึกของพี่ก้องยังคงขายได้ ความตี๋อินเตอร์และความกรุ้มกริ่มของเจเจเองก็ช่วยให้หนังน่าดูขึ้นเป็นกองเหมือนกัน อย่างไรก็ดี นักแสดงชายที่โดดเด่นที่สุดในเรื่อง เรายกให้ป๋ารอง เค้ามูลคดี นะ เพราะอะไร ไปดูเอาเอง
นอกจาก 20 ใหม่ฯ จะเป็นหนังตลกคอเมดี้ แฟมิลี่ ที่ดีต่อใจแล้ว ยังมีสาระ มีประเด็นซับซ้อนหลายหลากเกี่ยวกับดราม่าชีวิตมนุษย์ ทั้งชีวิต ครอบครัว และความฝัน อีกต่างหาก แต่ประเด็นเหล่านี้ไม่หนักและไม่น่าเบื่อเลย เขาใช้วิธีการนำเสนอที่น่าสนใจ เล่าค่อนไปทางติดตลกเบาสมอง ทั้งยังมีความแฟนตาซี คนดูทุกเพศทุกวัยก็สามารถเข้าถึงได้ไม่ยาก มีช็อตซึ้งหลายฉาก น้ำตาคลอ
รีวิวหนังไทย บางจุดอาจจะล้น ๆ หรือขาด ๆ เกิน ๆ บ้าง แต่โดยรวมมันก็ยังดูสนุกอยู่ ไม่ต้องคิดอะไรมาก คิดซะว่ามันรีเมคมาจากเกาหลี ความเมโลดราม่า หรือความโอเวอร์มันก็ตามเบอร์ซีรีส์เกาหลีทั่วไปนั่นแหละ
ประเด็นที่จี๊ด ๆ อย่างชัดเจนที่สุดคือ Generation Gap (ช่องว่างระหว่างวัย) หรือ Ageism (การเหยียดอายุหรือตัดสินคนจากอายุวัย) เห็นได้ชัดว่า เด็กหลายคนอยากใช้ชีวิตตามประสาเด็ก ๆ ที่ไม่มีคนแก่มาเกี่ยวข้อง อาจด้วยรู้สึกว่าพูดกันคนละภาษา หรือมีความคิดต่อโลกที่แตกต่างกันเกินไปตามยุคสมัย เช่น ย่าปานชอบบ่นหลานสาวที่ใส่กางเกงสั้นจู๋ว่าโป๊ไปว่าไม่งาม

เด็ก ๆ ชอบรำคาญคนแก่เพราะเขาขี้บ่น ทั้งที่ที่จริงแล้วเขาบ่นอาจเพราะเขาผ่านน้ำร้อนมาก่อน เขาแค่อยากสอนให้เราทำออกมาได้ดีกว่าที่เขาเคยทำ เขาบ่นด้วยความหวังดีว่าอยากให้เราได้ดีหรือไม่ดูไม่ดีในสายตาคนอื่น หาใช่บ่นด้วยความต้องการตำหนิซ้ำเติม
นอกจากนี้เด็ก ๆ ชอบรำคาญคนแก่ที่เขาขี้ลืมและหัวดื้อ โดยที่ตัวเองก็ลืมไปว่า เมื่อเวลาผ่านไป วันนึงตัวเองแก่ไปก็ต้องหลง ๆ ลืม ๆ เหมือนเขานั่นแหละตามธรรมชาติ หรือบางคนก็อาจลืมอีกว่า ผู้หญิงแก่ ๆ คนนี้นี่แหละที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เรายังจำความไม่ได้และทำอะไรไม่เป็นเลยเสียด้วยซ้ำ เราจะดื้อ จะงอแง หรือจะงี่เง่าแค่ไหน เขาก็ยังไม่ทอดทิ้งเรา
ตรงกันข้าม ลูกหลานเป็นสิ่งที่เขาคิดถึงตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะถูกเพิกเฉยหรือทอดทิ้ง ลูกหลานก็ยังคงเป็นความรัก ความผูกพัน และความภูมิใจของเขาไม่รู้ลืม จึงไม่แปลกที่เราอาจจะเห็นญาติผู้ใหญ่ชอบคุยโวกับใคร ๆ เรื่องความสำเร็จของลูกของหลานตัวเอง เพราะเขารู้สึกว่า ในฐานะคนแก่ ชีวิตของเขาคงไปไกลมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว มีแต่ลูกหลานนี่แหละที่เป็นอนาคตและความหวังที่เหลืออยู่

แต่ไหนแต่ไร สังคมไทยเป็นครอบครัวขยายกันเสียส่วนใหญ่ แต่ก็ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่ลูกหลานไทยเริ่มมองคนแก่เป็นภาระของสังคม ภาระของบ้าน หรือเป็นส่วนเกินของครอบครัว จนสุดท้ายก็เอาไปฝากไว้กับบ้านพักคนชรา ซึ่งมันน่าเสียดายนะที่คนรุ่นใหม่เดี๋ยวนี้ได้เรียนรู้อะไรจากญาติผู้ใหญ่หรือผู้อาวุโสน้อยกว่าที่ควรจะเป็น เพราะบทเรียนของคนรุ่นก่อนนั้น ตามหลักแล้ว มันควรมีค่ามาก
ดูหนังออนไลน์ ทั้งนี้ บทเรียนที่ว่านี้เราไม่ได้หมายถึงแค่ความรู้หรือความชำนาญในด้านใดด้านหนึ่งที่ท่านพร่ำทำมากว่าหลายสิบปี หากแต่หมายถึงความผิดพลาดหลายสิบครั้งในช่วงชีวิตของพวกท่านตั้งแต่พวกท่านยังหนุ่มยังสาว
ย่าปาน เป็นตัวอย่างของคนแก่ที่รู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตวัยสาวไม่คุ้มและไม่ได้เดินตามความฝันของตัวเอง ถึงแม้ในหนัง ปาฏิหาริย์ได้ช่วยให้ย่าปานให้ย้อนวัยไปเป็นสาวอีกครั้ง ได้ทำในสิ่งที่พลาดไปครั้งยังสาวใหม่ และได้ทำตามความฝันหรือมีชีวิตเพื่อตัวเองบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับโอกาสอันมีค่านั้นอย่างที่ย่าปานได้
ณ ขณะที่ดูหนัง เราอาจจะคิดว่า “ถ้ากลับไปเป็นสาวอย่างย่าปานได้สักครั้งก็คงดี” และในขณะเดียวกันก็คงรู้แก่ใจด้วยนั่นแหละว่า “ชีวิตจริงเราจะมีปาฏิหาริย์อย่างย่าปานได้อย่างไร… เป็นไปไม่ได้”

อืม… นั่นแหละ เพราะเรื่องย้อนวัยย้อนเวลามันเป็นไปไม่ได้ยังไงล่ะ มันจึงสำคัญที่เราจะต้องใช้เวลาและกำลังวังชาที่มีอยู่ตอนนี้ให้เกิดประโยชน์และมีค่ามากที่สุด จริงมั้ย? ดังนั้น อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องแก่ก่อนแล้วถึงเพิ่งจะคิดได้ว่าเราต้องใช้ชีวิต… เราต้องสู้เพื่อความฝัน เพราะบางอย่าง… ให้มาทำตอนแก่มันทำไม่ได้แล้ว หรือต่อให้ทำมันก็คงไม่สนุกเท่ากับทำตอนยังหนุ่มยังสาวหรอก
รีวิวหนัง 20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น
เออ จะว่าไปแล้ว ตัวละครในเรื่องตั้งแต่วัยลูกหลานจนไปถึงคนแก่วัยทอง จะมีก็แต่เพศชายที่ดูมีงานมีการ มียศมีตำแหน่ง และเอาจริงเอาจังในการมีฝัน เราไม่ค่อยเห็นผู้หญิงในหนังเอาการเอางานอะไร เท่าที่เห็นก็อยู่บ้านเป็นแม่บ้าน ถึงแม้จะเรียนจบมีปริญญา ก็ไม่จริงจังหางาน เหมือนจะเกิดมาเพื่อให้ลูกให้สามีเลี้ยงอย่างเดียว ถ้ายังหาผัวไม่ได้ก็ให้พ่อให้แม่เลี้ยงต่อไปก่อน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวัฒนธรรมเกาหลีเขามาอย่างนั้นแต่แรกแล้วหรือเปล่า
ดูหนัง แต่เราว่านั่นเป็นกับดักที่ไม่ดีอย่างหนึ่งของผู้หญิงเลยนะ ถ้าวันนึงผัวตายก่อนหรือถ้าวันนึงลูกมันทรพีไม่เลี้ยงเราจะทำอย่างไร?
สะท้อนค่านิยมในอาชีพ ที่เริ่มเปลี่ยนแปลงไป
จากหนังจะเห็นได้ว่าในอดีต คนมองอาชีพนักร้องเป็นสิ่งที่ไม่มีอนาคต ดูเต้นกินรำกิน ไม่น่านับถือ แต่สมัยนี้ค่านิยมเริ่มเปิดรับมากขึ้น การจะเป็นนักร้องไม่ได้ยากเหมือนแต่ก่อนแล้ว แถมยังเป็นอาชีพที่ดูโอเคขึ้น แต่ขณะเดียวกันหนังก็สะท้อนว่ายังมีคนกลุ่มหนึ่งมองว่าการเล่นดนตรี เป็นการเต้นกินรำกิน เป็นอาชีพที่ไม่มีเกียรติและไม่สามารถสร้างความมั่นคงได้อยู่ดี

สะท้อนสังคมผู้สูงอายุ ที่ถูกลูกหลานทอดทิ้ง
แน่นอนว่าคนทุกคนเกิดมาแล้วจะต้องแก่ แต่จะมีคนแก่เป็นจำนวนสักกี่เปอร์เซ็นที่มีลูกหลานคอยดูแลอย่างใกล้ชิด หนังเรื่องนี้สะท้อนความมืดหม่นของสังคมสมัยนี้ได้ดี บ้านพักคนชราเป็นทางเลือกอันดับแรกที่ตัวละครในหนังนึกถึง สถานที่ที่ไม่ได้น่ารื่นรมย์ มีแต่คนแก่ที่ถูกทอดทิ้งมารวมตัวกัน บางคนช่วยเหลือตัวเองก็ไม่ได้ แต่ทำไมมันกลับเป็นวิธีที่ลูกหลานทำกับพ่อแม่ได้?
สะท้อนความฝัน ถ้ากล้าฝันแล้วต้องไปให้ถึง
ความฝันที่โดดเด่นที่สุดในหนังเรื่องนี้ คือ ฝันที่จะเป็นนักดนตรี ‘ย่าปาน’ มีความฝันจะเป็นนักร้องตั้งแต่เด็ก แต่ฝันต้องดับไปเพราะบริบททางสังคม ดูหนังออนไลน์ 4k ที่ยังไม่ยอมรับอาชีพนี้ แต่ ‘บูม’ ที่เกิดในยุคใหม่ มีโอกาสในการตามหาความฝัน และยังสามารถไปถึงความฝันของตัวเองได้อีกด้วย หนังเรื่องนี้เลยสะท้อนความมุมานะ ที่ถ้าฝันแล้ว และพยายามเพียงพอแล้ว เราก็จะทำมันได้สำเร็จ

ความรักที่แม่มีต่อลูก
อาจคิดว่านี่คือหนังรักคอมเมดี้ แต่รู้ไหมว่าเราร้องไห้เพราะความรักของ ‘ย่าปาน’ ที่มีต่อลูกชาย มีฉากหนึ่งย่าปานได้คุยกับปู่เชียร(เพื่อนสนิท)
ย่าปาน : “ถ้าพรุ่งนี้แกตื่นขึ้นมา แล้วแกกลายเป็นหนุ่ม แกจะทำอะไร?”
ดูหนัง 4k ลุงเชียร : “จะไปทุกที่ที่อยากไป ทำอะไรก็ได้ที่มันมีความสุข”
คนหลายคนอาจจะมีคำตอบแบบปู่เชียร แต่สำหรับย่าปาน การกลับมาเป็นสาววัย 20 ไม่ได้ทำให้เธอคิดแบบนั้นเลย แต่เธอกลับยังยึดติดในความรักที่มีให้ลูกชาย ยังคอยเป็นห่วง และใส่ใจในครอบครัวไม่ต่างกับ ‘ย่าปาน’ คนเดิมที่มีอายุ 74 ปี